Tanto que doe

    Despois de todo a culpa non foi soamente túa. 

Eu sempre busquei alguén que chegase, alguén que me fixese perder a razón e a percepción de todo, así ,sen máis, sen explicación. 

Chegaches... sen pretendelo . 

O día 15 dun sábado de xaneiro corrente encontrábame por primeira vez coa única muller pra min , miña vida.
Aínda que antes tiven a boca chea de moitos outros baleiros de soidade en compañía. 

Perdinme inmersa na eterna busca dese alguén que o fose todo e fuches o ti. 

Debín desconfiar dos teus " necesítote cariño".

 Haberme dado conta moito antes das túas ganas mudas de voar sen ás , pero dedíqueme a coidarte mentres te perdía.
 Dedíqueme agrandar os meus sentimentos e a túa inestabilidade.
Só ameite, ameite cando estabas enferma, ame o teu corpo, corpo a corpo, ame os teus bicos, ámeite enfadada, triste, feliz, ámeite créndote namorada, sen maquillaxe e recén levantada. 

Ao teu  sorriso tamén a ame.
Tolo amor que me derrumba e me leva a escribirche...

Estas catro palabras que sempre foron reais, 
Eu só sei que amei sen esixencias, 

Te amei tanto que perdín e aínda te amo.

Pero nunca antes te había amado en gallego